zelfmoord
zelfmoord
wat zal ik doen
zal ik mijn polsen doorsnijden?
van een brug afrijden?
of me toch maar ophangen?
pillen slikken?
voor de auto gaan staan?
of een trein over me heen laten gaan?
ik kan maar niet kiezen
ik heb het bijna allemaal geprobeerd
dus ik snap niet waarom ik nog steeds leef
als ik toch niet om het leven geef en
het alsmaar als een nachtmerrie beleef
mijn uiteindelijk doel is duidelijk
ik wil dood
het zal me lukken ooit
want als niemand het verwacht
zorg ik dat ik mijn leven beeindig
op welke manier dan ook
op die manier zorg ik ervoor dat
ik niet meer in angst leef en
dat ik veilig ben
zodat ik niet meer voor alles
hoef te vluchten
zodat ik niet meer alleen vlucht of ren
zelfmoord
loes
wat zal ik doen
zal ik mijn polsen doorsnijden?
van een brug afrijden?
of me toch maar ophangen?
pillen slikken?
voor de auto gaan staan?
of een trein over me heen laten gaan?
ik kan maar niet kiezen
ik heb het bijna allemaal geprobeerd
dus ik snap niet waarom ik nog steeds leef
als ik toch niet om het leven geef en
het alsmaar als een nachtmerrie beleef
mijn uiteindelijk doel is duidelijk
ik wil dood
het zal me lukken ooit
want als niemand het verwacht
zorg ik dat ik mijn leven beeindig
op welke manier dan ook
op die manier zorg ik ervoor dat
ik niet meer in angst leef en
dat ik veilig ben
zodat ik niet meer voor alles
hoef te vluchten
zodat ik niet meer alleen vlucht of ren
zelfmoord
loes
Reacties op dit gedicht
| ik wil niet meer meisje 14: | Zaterdag, maart 02, 2002 22:16 |
| lieve loes zou je me misschien een mail willen sturen ik wil heel graag met iemand praten die prezies zo over zijn leven denkt en al vele dingen heeft geprobeerd loes mail even kussssssssssssssss ik wil niet meer meisje 14 |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 08, 2002 01:20 |
| Je wil dood, je wil het echt, maar in je wanhopig schrijven ligt nog steeds een vonk op te laaien leven. |
|
| ~Marie~: | Maandag, januari 07, 2002 16:52 |
| De reden dat het niet lukt en ik kan je verzekeren dat is uit eigen ervaring is omdat er mensen zijn die met je op de rand staan die mensen willen je niet loslaten.. en jij bent bang om ze mee te slepen... En er zijn altijd mensen die bij je blijven altijd... ze laten je niet los, reik ze de hand geef ze een kans je te helpen... liefs Marie |
|
| chiara: | Maandag, januari 07, 2002 16:25 |
| Ik wilde nog een ding toevoegen: Het leven is het wachten waard. Geloof me maar! sterker nog, JIJ bent het wachten waard! xxxies |
|
| chiara: | Maandag, januari 07, 2002 16:24 |
| Lieve Loes, Denk nog eens goed na over wat je schrijft...er zijn zoveel mensen op de wereld die om je geven, terwijl jij ze niet eens kent. Heb je serieus het lef? Ik vrees van niet...dan was je nu al dood! En o, wat ben ik blij, dat je dat lef niet heb. Maar het lef niet hebben, is heel erg moeilijk voor jou. Ik kan jou alleen wel vertellen, er komt een moment...echt waar, dan kijk je nog eens terug, en denk je: 'Wat ben ik blij, dat ik toen het lef niet had, en dat ik het niet had gedaan.' |
|
Over dit gedicht
| Auteur: darkstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||