gevangen
droevig kijk ik neer
voel me gevangen
in me eigen lichaam
dat doet zo zeer
geen hekken maar
prikkeldraad om me heen
lang gerekte land zonder
enig leven is erg naar
oneindig kijk ik naar
me eigen gebrek
me eigen eenzaamheid
maar alles wat ik wil
is voornamelijk onbereikbaar
maar opgegeven doe ik niet
ik leef verder met dit verdriet
Reacties op dit gedicht
| mums: | Vrijdag, oktober 27, 2006 22:25 |
| wat heb je dt gevoel schitterend verwoord en zo mooi met die foto erbij. liefs mums |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Vrijdag, oktober 27, 2006 20:19 |
| schitterend en met bewondering gelezen hoe reeel je dit verwoord hebt dikke knuf nathie |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, oktober 27, 2006 20:01 |
| stilwordend bij het lezen en bij de foto........ liefs |
|
| myrkvi : | Vrijdag, oktober 27, 2006 19:27 |
| Soms kan je wel eens gevangen zitten, gelukkig stond er ficktie bij, maar ondanks dat heb je het wel heel goed verwoord. veel liefs myrkvi |
|
| cosmicdoom: | Vrijdag, oktober 27, 2006 19:09 |
| zonder kleerscheuren kom je er niet vanaf maar de doorns van de rozen prikken wel minder hard.greetzz Jurgen. mooi verwoord |
|
