Nazomer
Nazomer.
Ik open mijn ogen, daarna het gordijn,
De lucht ziet helaas egaal grijs.
Waar blijft mijn lieve zonnestraal.
Ze komt maak ik mij maar wijs.
Merels zijn weer druk in de weer
Verzamelend hun nu nog rijk ontbijt.
De bomen kijken heel somber neer
Het wordt dan ook weer herfsttijd.
Zij worden weer geheel ontkleed,
De schoonheid waarvan de mens genoot.
Wat is de natuur toch bitter wreed,
Alleen een kale stam, geheel ontbloot.
Als dan de winter zich gehaast
De kale takken met sneeuw stoffeert,
Een zonnestraal het licht weerkaatst
Dan heeft dit schoons ons weer verteerd.
Kinderen gaan weer sleetje rijden,
Van vet ontdaan wordt weer het staal,
Voor velen brengt het schone tijden
En ik hoop dat ik weer de lente haal.
han janzen 17-09-2006
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Zaterdag, oktober 28, 2006 15:44 |
| Hey hallo lieve Neznaj, wat fijn dat ik weer wat van je lees. Inderdaad het is écht Halloween-weer. Ik hoop ook dat je nog wel even hier zal blijven hoor. Knuffie |
|
| Dreamlover: | Zaterdag, oktober 28, 2006 15:26 |
| Wat een wonderlijk mooi gedicht dit. Met veel plezier gelezen. Liefs Dreamlover |
|
| Will Hanssen: | Zaterdag, oktober 28, 2006 14:56 |
| Het wordt altijd weer lente.....maar of wij dat halen, dat weten we niet.... Mooi verwoord gedicht! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||