Voor wie leef ik nog ....
Eindelijk was ik gelukkig .. de zomer was voorbij
Geen pesterijen meer,
een paar maanden die rotjongens niet meer zien.. zalig toch?
Maar vanmorgen besefte ik, dat het niet alleen bepaalde personen waren... voor wie leef ik eigenlijk nog?
Voor m'n ouders, waarmee ik totaal niet mee kan opschieten?
Of misschien voor al m'n vriendinnen die achter m'n rug scheinheilig doen?
Pff.. Waarom doen ze me toch niet van de aardbol verwijnen?
Want ik besef, dat ik al veel meer momenten meegemaakt heb, waarin ik verdriet had, dan dat ik echt gelukkig was.
Ik loop altijd met een glimlach op m'n gezicht, maar achter dit sympathiek lachje, schuilt er veel verdriet..
Ik zal eens tonen wie ik echt ben, .. Maar ik weet zeker dat ze me dan zeker niet zullen aanvaarden, dus leg ik me liever onder een trein.. dan zal ik misschien wel gelukkig zijn?
Geen pesterijen meer,
een paar maanden die rotjongens niet meer zien.. zalig toch?
Maar vanmorgen besefte ik, dat het niet alleen bepaalde personen waren... voor wie leef ik eigenlijk nog?
Voor m'n ouders, waarmee ik totaal niet mee kan opschieten?
Of misschien voor al m'n vriendinnen die achter m'n rug scheinheilig doen?
Pff.. Waarom doen ze me toch niet van de aardbol verwijnen?
Want ik besef, dat ik al veel meer momenten meegemaakt heb, waarin ik verdriet had, dan dat ik echt gelukkig was.
Ik loop altijd met een glimlach op m'n gezicht, maar achter dit sympathiek lachje, schuilt er veel verdriet..
Ik zal eens tonen wie ik echt ben, .. Maar ik weet zeker dat ze me dan zeker niet zullen aanvaarden, dus leg ik me liever onder een trein.. dan zal ik misschien wel gelukkig zijn?
Reacties op dit gedicht
| shorty: | Dinsdag, januari 28, 2003 16:16 |
| there is more happyness than you ever can imagen so look for it and never give up |
|
| moonstar: | Zondag, januari 27, 2002 21:44 |
| woow precies mijn gedachte hier in een gedichtje opgeschreve...mooi gedichtje...veel sterkte!xxx | |
| Miss W: | Dinsdag, januari 22, 2002 00:24 |
| ik weet wat je voelt... Soms lijkt het geen zin meer te hebben. Het besef meer verdriet te hebben gekend dan geluk. Maar weet.. het kan anders. Het gaat anders worden. Er ligt nog zoveel goeds voor je in het verschiet. Zoveel mooie dingen. Probeer het nog even. Ik kan het je niet garanderen dat het beter wordt, maar het is voor mij een reden om te blijven... Als je wilt, kan je me mailen. Ik weet een plekje waar je jezelf kunt zijn, je gevoelens kunt delen, je verhaal kwijt kunt. < |
|
| ikke: | Maandag, januari 07, 2002 19:09 |
| Hou de moed erin, ik weet hoe je je voelt, geloof me! maar het leven is meer dan triestig zijn, open je oog en leef voor alles wat je ziet! Ook al denk je soms enkel slechte dingen te zien, er zijn zoveel mooie dingen om van te genieten!! |
|
| Evi: | Maandag, januari 07, 2002 18:58 |
| vooral niet doen je hebt nog een heel leven voor je, hun zijn het niet waard. als je maar jezelf bent. -xxx- en heel veel liefs Evi | |
Over dit gedicht
| Auteur: stefanie d. | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||