Omaha Beach
Vredig strand
ooit bemand
door duizenden
soldaten.
De angst
is niet voelbaar meer.
Het water
slaat met kracht
tegen de pier,
een eenzame visser
probeert hier
een visje te vangen.
De stilte is weldadig,
we wandelen over
een smal paadje,
met links de koeien,
en diep beneden ons
het stille strand.
De zon staat al laag,
en schittert over het water,
op de rots verschijnt
de schaduw van mijn man,
hij probeert iets van de
schoonheid op video vast
te leggen voor later,
hij geeft me een zoen,
ik kijk naar de rots
en zie onze schaduw
samensmelten boven
het water,
ik wil het nog eens overdoen.
Omaha Beach,
een pijnlijk verleden
Nu vredig,
stil en verlaten
een idyllisch plekje
zachtjes klotst het water.
Tineke