mijn uitlaat zit verstopt
met woorden die pijn doen
als ik moet voelen van het leven
dan is dat jou gelukt
ik verafschuw je nu
nadat ik van je hield
met heel mijn hart
met al mijn geduld
met ogen vol hoop
emoties vol vragen
doorzetten zou ik
ik geloofde want ik zag
nu, jij zit vast in mij
als een prinselijke niersteen
die de uitweg blokkeerd
die pijn doet en zweert
ik wil er ZO graag vanaf
van de herrinnering aan hoop
van toekomtsten met jou
ga weg! ga weg uit mijn leven
ik kan niet puzzelen met
brandende stukken van verleden
jij bestaat niet uit
vloeiende vormen die stromen
maar uit de ruwe
niersteen die mij verademing
van verlichting
ontneemt
wil je alsje, alsjeblieft
ophouden te bestaan?