Als ik nu word dood geschoten
Als ik nu word dood geschoten
Of wat later dood gespoten
Welk onderscheid kan het maken
Je kan er niet aan verzaken
Ik lig er bij in mijn bloten
Ogen toe de mond gesloten
Ze moeten mijn benen kraken
Om in die kist te geraken
Dan zie ik ze vuur stoken
Mij beroken, braden, koken
Tot as de urn in, uit braken
Kon ik nog maar een kreet slaken
Dan zat ik nu weggestoken
Onder de aarde verdoken
Maar ik kan mijzelf niet schaken
Nog minder mijn lijk bewaken
Of wat later dood gespoten
Welk onderscheid kan het maken
Je kan er niet aan verzaken
Ik lig er bij in mijn bloten
Ogen toe de mond gesloten
Ze moeten mijn benen kraken
Om in die kist te geraken
Dan zie ik ze vuur stoken
Mij beroken, braden, koken
Tot as de urn in, uit braken
Kon ik nog maar een kreet slaken
Dan zat ik nu weggestoken
Onder de aarde verdoken
Maar ik kan mijzelf niet schaken
Nog minder mijn lijk bewaken
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Maandag, oktober 30, 2006 10:11 |
| cynisch maar wel knap geschreven en erg rakende eindzin ! liefs, kerima ellouise |
|
| Windwhisper: | Maandag, oktober 30, 2006 08:06 |
| een rilling kruipt er eerlijk gezegd over mijn rug, dit te lezen, dus heb je het goed verwoordt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||