Eens zal ik de dag weer terug vinden
waarin verdriet langs de zijlijn staat
met een beetje weemoed ga ik slapen
en hoop dat morgen alles anders gaat
de wolken zijn mijn kussens
sterren flonkeren elke nacht
en jij zacht in mijn armen
liefste kus me teder zoals verwacht
met de lente als ontluikend liefdeshart
onbezorgd met enkel de vogels die fluiten
als een lentebol die rustig uit de aarde kruipt
dagen die ik kan genieten, laat me buiten
de wind is mijn eeuwige vriend
fluistert mij hoop en vertrouwen
zacht hoor ik jou lieve woorden
liefste jij kan echt van me houden
eens zal ik hem vinden, als we samen verder gaan
geen land te ver, geen berg te hoog, liefde overwint
dan verdwaal ik in jou mooie blauwe ogen
waar ik huppelend mijn kind zijn vindt
| Windwhisper: | Maandag, oktober 30, 2006 13:37 |
| Wouw........dit is een parelvan een wolk zo zacht.....liefs | |
| M@rcel: | Maandag, oktober 30, 2006 13:30 |
| prachtig geschreven Remie Liefs M@rcel |
|
| Annemieke van der Ven: | Maandag, oktober 30, 2006 12:52 |
| Wauw wat mooi Remie Liefs... |
|
| Reiger: | Maandag, oktober 30, 2006 12:52 |
| Mooie fictie Remie.... | |
| sunset: | Maandag, oktober 30, 2006 12:43 |
| Prachtig mooi en heel graag gelezen. Liefs en nog een heel fijne herfstdag, sunset PS: Kan het zijn dat je deze, in een andere lay-out, ooit al eens plaatste? |
|
