Op eigen benen
Op eigen benen
eenvoudig als het lijkt
door kinderogen
eenmaal in pubertijd
voelt men zich bedrogen
te groot voor het servet
te klein voor het tafellaken
de wereld is fun en games
of juist allemaal ellende
en onzekerheid over jezelf
maakt van je leven een grote bende
te groot voor raad van ouder
te klein om er zelf uit te raken
groepsdruk is funest
en op school is het ook niet beter
je zou toch ooit gelukkig worden?
het klopt tot nog toe voor geen meter
dan wordt het nu de hoogste tijd
om er zelf iets van te maken
30-10-2006
Reacties op dit gedicht
| mums: | Maandag, oktober 30, 2006 23:16 |
| herkenbaar...heeeeel herkenbaar. en je advies...inderdaad, daar wordt het tijd voor. liefs mums |
|
| M@rcel: | Maandag, oktober 30, 2006 23:15 |
| prachtig geschreven heel,heel mooi Liefs M@rcel |
|
| anneke van dijk: | Maandag, oktober 30, 2006 22:35 |
| heel mooi verwoord! liefs, namasté, an |
|
| Amon: | Maandag, oktober 30, 2006 22:12 |
| nu hebben ze een playstation en msn, vroeger had je gewoon vrienden... | |
| Jan van Dord: | Maandag, oktober 30, 2006 20:40 |
| Beb je mooi ge, beschreven !! jan |
|
