(LR) Satijn en zij.
Satijn en zij.
De hoogtezon stond in haar ogen
even onverwaterd ving het wimperen
onbedektheid met de zedigheid van
een gesloten nachtjapon.
In de lakens onder haar voeten school
het ontbloten van de nacht en de adem
van borst tot borst, dat de spiegel koning
en het bed vorst was - me thans ontschoten.
Geen mond die praten kon, het woord
éénmaal verstoten in wat enkel
zijn was, voelde ik haar buiten alles
en alles buiten afgesloten.
In haar ogen kleur en al het ander
tot grijs verschoten, begerend plan
het graven naar de werkelijkheid, een strelen van
verspelen van vrije wil, ingesloten tot
“Ik weet dat je vrijen wil”
Reacties op dit gedicht
| Panta Rhei: | Dinsdag, oktober 31, 2006 12:59 |
| Het ruikt hier naar... ...slaap en het zijn jouw woorden heh *angelface* Verder vind ik wil eigenlijk wel mooi staan zo. kus |
|
| Quando: | Dinsdag, oktober 31, 2006 12:39 |
wilt. dat is mooier - maar wie ben ik (A) Wat dacht je, ik wil niet eens dat ze een half punt krijgt. Ik zal het onthouden (; Liefs, (en succes aan mij) |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, oktober 31, 2006 10:23 |
| Chapeau! Liefs, |
|
| Amon: | Dinsdag, oktober 31, 2006 09:28 |
| ijzer en ijzersterk !! | |
| Edwin van Rossen: | Dinsdag, oktober 31, 2006 01:20 |
| Mooi gespeel met woorden en beelden. | |
| wijnand.: | Dinsdag, oktober 31, 2006 00:06 |
| klasse | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||