Dank je
‘k prevelde zachtjes een bedankje
aan het mooie meisje op het bankje
ze had een klein wondertje verricht
Op deze zo sombere dag
toverde zij zodra ik haar zag
een lach op mijn gezicht
Dolend in mijn duisternis
vervaag jij met mooi, wat lelijk is
in mijn hoop ben jij het sprankje
Schoonheid wars van sentimenten
maakte van mijn herfst even weer lente
hooguit tien seconden, en ik dank je
©Isaiah
aan het mooie meisje op het bankje
ze had een klein wondertje verricht
Op deze zo sombere dag
toverde zij zodra ik haar zag
een lach op mijn gezicht
Dolend in mijn duisternis
vervaag jij met mooi, wat lelijk is
in mijn hoop ben jij het sprankje
Schoonheid wars van sentimenten
maakte van mijn herfst even weer lente
hooguit tien seconden, en ik dank je
©Isaiah
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Dinsdag, oktober 31, 2006 11:11 |
| Door de doornen zag jij het roosje: je was niet vol zelfbeklag, je was ontvangelijk, dat gaf je dat gevoel. Het meisje zal dankbaar zijn om jou en jij om haar: toch wonderbaarlijk wat mensen onbewust betekenen voor elkaar als je er maar voor openstaat. Prachtig gedicht, liefdevol, en spiritueel. Bedankt. Liefs, knuffel. |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 31, 2006 06:32 |
| Dit is teder warm mooi. Liefs en een rustige herfstdag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Isaiah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||