vluchten

Al weken dwaal ik door de straten van mijn gevoel,
ik vlucht voor de schimmen die mij opjagen...
het is zo mistig dat ik bijna niets meer zie,
ik hoor de geluiden uit mijn verleden,
ooit waren ze zo vertrouwd en verwarmend.
Nu klinken ze zo vreselijk koud, en vreemd...
Ik zie bijna niets meer door de dikke mist van mijn verdriet,
ik ben zo bang zo eenzaam en moe van het vluchten...
Ik ga het bijna opgeven, ookal heb ik zo mijn best gedaan.
ik schreeuw om hulp, en gil van de pijn...
Ik wil niet meer, niet meer hier zijn.

Geschreven door

De-nn-is

Reacties op dit gedicht

De-nn-is vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

lovertje:	Dinsdag, januari 08, 2002 16:15
Er is altijd een reden om te blijven.. Na regen komt zonneschijn. Nu lijkt het misschien net alsof alles 1 groot zwart gat is, maar er komt een tijd dat er weer kleur verschijnt in je leven. Als je uit het leven stapt, zul je die kleuren nooit kunnen zien en zou dat eeuwig zonde zijn... Ik hoop echt dat je de kracht hebt om door te gaan zodat je die kleuren weer ziet!! Veel sterkte

vangheluwe linda:	Dinsdag, januari 08, 2002 16:12
je geschreeuw zal gehoord worden,dwaal niet en zoek. er is altijd wel iemand die naar je luistert . liefs linda

Caelin:	Dinsdag, januari 08, 2002 01:04
Je schreeuwt om hulp,zeg je Neem alle hulp die je kan en ga niet weg. Zoals een goeie vriend mij ooit zei : niets is het waard om voor te sterven. Als ik hem toen niet had gehad, had ik dit gedicht misschien geschreven.

Over dit gedicht

Auteur: De-nn-is
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 08 januari 2002
Thema's: [Zelfmoord] [Eenzaamheid] [Liefdesverdriet]