Ik ben de stenen God der hoogten
Ik
ben de stenen God der hoogten
Ik ben de stenen God der
hoogten
licht als dag
en zwart als nacht
graaiend in de gore modder
naar zijn reeds verkrampte
lach
Als slangenhaar met droeve
ogen
zweef ik als feniks van de
nacht
tot hij valt
bij 't ochtendgloren
op de horizon
sterf zacht
met mijn ziel aan niets
ontsproten
dan de tranen van weleer
heb ik 't duister genot
genoten
mens te zijn
niets meer
Reacties op dit gedicht
| xx-eowen-xx: | Zaterdag, december 23, 2006 15:26 |
| Buitengewoon P R A C H T I G vind ik zelf. Ik las hem zonder slag of stoot, niets had mij uit dat gedicht kunnen halen. xx-eowen-xx |
|
| little flower: | Woensdag, november 01, 2006 08:09 |
| je was zeker een heel verlegen mannetje^^ toen al met camera? het is een mooi gedicht:) en dat meen ik serieus:p^^ Liefs, |
|
| mums: | Woensdag, november 01, 2006 01:26 |
| soms dwaal je eens af en zie je andere namen staan. Dit is geweldig..vooral, dat mens zijn en niet meer.. Daar gaat het om. liefs mums |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 31, 2006 15:04 |
| Een schitterende laatste strofe in een overigens heel mooi geheel. Liefs en fijne dag, sunset |
|
| switi lobi: | Dinsdag, oktober 31, 2006 14:04 |
| Pffff....geweldig! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||