Ik loop over straat
en voel de blikken op mij gericht
Ik negeer de blikken
en loop verder zonder enige reactie
Ik loop verder zonder enig woord
dat voelt als mijn plicht
Ben ik zo anders dan anderen?
moet ik mezelf veranderen?
Ben ik zo speciaal dat iedereen naar me kijkt?
ik heb niet de moed om een reactie te geven
Ik zie m'n voeten stappen zetten in de grond
onzeker loop ik verder, ik hou maar mijn mond
Maar diep van binnen voel ik dat het verdriet opkomt
en ik denk: "Ooit zal dit anders zijn..."