Het moest zo zijn
Mijn gedicht, het was een vraag aan God
voor iemand die ik verloren had
ik zou dit voorlezen in de kerk
waar men voor haar zielenrust bad.
Maar de microfoon viel uit
hij was heel even kapot
Zo werd mijn gedicht plots, heel speciaal
alleen iets tussen mij en God.
Ik had dit dan ook niet gemaakt
om mijzelf te bewijzen
maar om op mijn manier
haar goedheid hier te prijzen.
Ik denk dus ook dat Hij hierboven
vast een mooi plaatsje heeft vrijgemaakt
waar Oma nu genieten kan
en van daaruit over haar kinderen waakt.
Reacties op dit gedicht
| Dani: | Zondag, januari 13, 2002 12:37 |
| Mooi! (Meer woorden zijn hier te veel!) Liefs, Dani |
|
| Joëlle Wiersema: | Vrijdag, januari 11, 2002 18:48 |
| Op zulke momenten zijn niet de woorden die het hem doen, dan is het het gevoel dat je overbrengt het gevoel dat je uitstraalt. Dat heeft ook mensen kunnen helpen, daar ben ik zeker van! Bovendien zal het opgeschreven staan bij God in je levensboek, vast nog een veel mooier boek dan die hier op aarde :) Veel liefs Joëlle |
|
| 11je: | Dinsdag, januari 08, 2002 11:06 |
| al had je het moeten fluisteren het was zeker aangekomen liefs 11je |
|
| Frummeltje: | Dinsdag, januari 08, 2002 10:49 |
| Op die manier werd jij toch gehoord... Mooi hoor... EN dat zal Hij zeker hebben gedaan... | |
| michris: | Dinsdag, januari 08, 2002 10:20 |
| Een pijnlijk moment dat de microfoon uitviel,maar het gesprek tussen jou en God is iets heel speciaals. Je woorden zijn zeker aangekomen, ook zonder behulp van de techniek. liefs, michris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||