Klonken de lege straten holler dan halfvolle glazen,
deed het fluiten de ruiten breken als de botten
van zijn benen op de harde stenen.
Dronk zij daar op, rode wijn. Gevaar voor eigen leven
ondervond zij, dat het park te donker was en passen
door plassen bloed niet goed te onderscheiden.
Ijle lucht vluchtte langs haar lippen. In de speeltuin
lag de wip er vredig bij, tussen het puin van vrij
geschetste wreedheden, vleugelde haar vermeden lach
in leugens van de wind en het jonge kind waarvan
slechts nog een arm te zien was. Laatste warmte
vloeide weg uit wat eerst groeide, nu kromp en verdronk
in flonkeringen van de zwarte nacht en haar bitterzoete
lach van wraak.
| Adejev: | Dinsdag, oktober 31, 2006 22:50 |
| iets teveel pathos dit had eenvoudiger gelaten kunnen worden | |
| Quando: | Dinsdag, oktober 31, 2006 21:28 |
Ja wauw inderdaad, zei ik ook! maar toch, ben je bevoordeeld! (en als je nou beter luisterde, had ik dat oor er niet bij hoeven zetten(A)) |
|
| milamber: | Dinsdag, oktober 31, 2006 21:27 |
| wauw | |
| Quando: | Dinsdag, oktober 31, 2006 21:14 |
Ja mooi weer, mooimooimooi. Liefs, (en geen succes, want jij bent bevooroordeeld met je titel (6)) |
|
| Klaes: | Dinsdag, oktober 31, 2006 21:13 |
| sterk beeldend uitgedokterd groet/klaes |
|
| Auteur: Panta Rhei | ||
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||