Brokken
Gulziger om jouw bloed te kunnen ruiken
smeed jouw hart zijn ijzer in het vuur
maar het brak en jij legde de brokken
in mijn hand.
De wereld keerde zichzelf om en de blinden zagen
een verdraaid beeld van jou. Ik geef geen toepassing
maar beweeg langzaam voort. De aarde leeft niet
in mij. Ik leef in hem.
Onder de grond verborgen met mijn liefde
ingetrokken in deze kou. Ik probeer de dagen te tellen,
maar draag mijn gedachten niet langer meer.
Leeg kun je zijn, zoals mensen dit zeggen, maar
ik ben meer dan leeg. Zo leeg, dat ik gevuld ben met
leegte. Gevuld met jouw gebroken hart.
smeed jouw hart zijn ijzer in het vuur
maar het brak en jij legde de brokken
in mijn hand.
De wereld keerde zichzelf om en de blinden zagen
een verdraaid beeld van jou. Ik geef geen toepassing
maar beweeg langzaam voort. De aarde leeft niet
in mij. Ik leef in hem.
Onder de grond verborgen met mijn liefde
ingetrokken in deze kou. Ik probeer de dagen te tellen,
maar draag mijn gedachten niet langer meer.
Leeg kun je zijn, zoals mensen dit zeggen, maar
ik ben meer dan leeg. Zo leeg, dat ik gevuld ben met
leegte. Gevuld met jouw gebroken hart.
Reacties op dit gedicht
| Amburrr: | Maandag, september 07, 2009 19:09 |
| Wauw...Jeetje Hoe heb j dat verzonnen :| ...Echt heel Mooi..!!!! | |
| switi lobi: | Dinsdag, oktober 31, 2006 23:54 |
| Rakend..... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Fancy Nancy: | Dinsdag, oktober 31, 2006 22:34 |
| stilmakend mooi... | |
| [zwarte engel]: | Dinsdag, oktober 31, 2006 21:56 |
| wat verdrietig! ..nietig rakend beschreven.. mooie vergelijkende woorden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||