Theater van de muze
Als ik de wereld lees door je ogen is dan morgen alles anders ben ik
nog dezelfde of vertellen de straatstenen me een verandering
omdat je blik me overal volgt
De wezen weten zij nog hoe ik in het verleden zorgde voor gisteren
of herinneren zij zich alleen nog deze dag dat ik dans met de kinderen
en het sterven vergat
Vind ik in de stormen nog de kade waar jij wind vangt in massa of is
achterwege de vorm die wordt gegoten in dromen die barsten
op kapot gelopen leven
Zal in de toekomst het doek vallen en dwalen we niet langer volken
trots en legioenen van hoogmoed staan we los van het theater
waar de muze is gevonden
Amanda
nog dezelfde of vertellen de straatstenen me een verandering
omdat je blik me overal volgt
De wezen weten zij nog hoe ik in het verleden zorgde voor gisteren
of herinneren zij zich alleen nog deze dag dat ik dans met de kinderen
en het sterven vergat
Vind ik in de stormen nog de kade waar jij wind vangt in massa of is
achterwege de vorm die wordt gegoten in dromen die barsten
op kapot gelopen leven
Zal in de toekomst het doek vallen en dwalen we niet langer volken
trots en legioenen van hoogmoed staan we los van het theater
waar de muze is gevonden
Amanda
Reacties op dit gedicht
| Nieuwvischje: | Woensdag, november 01, 2006 10:14 |
| Hallo ja omdat juist mijn liefde alles weer zo anders maakt. Bedankt voor je reactie. Liefs Amanda | |
| sunset: | Woensdag, november 01, 2006 09:45 |
| Een meer dan schitterende graag gelezen verwoording. Alleen ... Ik kan geen link leggen met het gekozen thema. Mij komt het eerder over als een ''leven''gedicht (Maar wie ben ik hé). Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nieuwvischje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2006 | ||
| Thema's: | ||