(LR) het schilderen van een kind
Herinner je nog , Liefste,
die tekening van een kind
waar we zo om lachten
Hij plachte een zon te tekenen met handen
en twee manen slapend in een hangmat!
dat kon toch niet, weet je nog, Lieve Schat?
Hij maakte sneeuw met blauwe vlokken
en tekende een grijze stengel
die zwarte bloemen had!
Maar nu in de liefde
Tijdswijzers als spaken stil staan in
het klokwiel en alles ter plaatse trappelt
zie ik in hoe de tijd ons
toen al had getekend
Jij bent die zon en mijn ogen twee manen
met diepe kloven vol van tranen
in de hangmat van oogwallen
En de sneeuw valt zo blauw, zo blauw,
al is hij wit het blijft zo grauw
En aan de grijze stengel van mijn pen
hangt de zwart getekende bloem
van dit neergeschreven
droefkleurig gedicht.
Reacties op dit gedicht
| J.H. Vergne: | Woensdag, november 22, 2006 11:07 |
| heel erg mooi graag gelezen ondanks die droefheid, sterkte |
|
| Amon: | Donderdag, november 02, 2006 07:38 |
| helemaal sergev...machtig mooi hoor | |
| Renate-td-: | Woensdag, november 01, 2006 21:31 |
| Lieve, lieve Serge, droefkleurig, droefmooi. tot gauw, liefs |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, november 01, 2006 11:12 |
| phew...een gevoel van stilte daalt neer bij het verder lezen...heel erg mooi ! liefs, kerima ellouise |
|
| sunset: | Woensdag, november 01, 2006 09:31 |
| Wohw! Chapeau. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2006 | ||
| Thema's: | ||