puin ruimen
Puin ruimen
Na een jaar van pijn,twijfel en onzekerheid
ben ik nu degene
die mijn leven weer leidt.
Het was een chaos in mijn hart en geest
mezelf opgegeven,
voor het beest.
Zo warm begripvol en teder was hij
en verloor ik mezelf,
was niet meer mij.
Mijn gedachten gefocust op hem
constant zijn lach,
zijn ogen,zijn stem.
Ow,zo liefdevol maar ook zo wreed
omdat wat hij zelf is,
mij verweet.
Als een bal speelde hij met trouw
confronteerde mij,
met een andere vrouw.
Ontkende mij,en hemelde haar op
kruisigde mijn hart,
voor een onbereikbare modepop.
Al jarenlang wil hij haar bezitten
maar ze komt niet,
nog altijd wacht hij, en zaait hij verdriet.
In zijn ogen, de machteloosheid
van alle gedane moeite,
en de verloren tijd.
Toch geeft hij niet op,zet alles op het spel
hoogmoed komt voor de val,
beseft hij dat wel?
Maar geloof me,op een leugen kan men niet teren
en de tijd,
die zal het allemaal leren.
Ik ruim nu de puin van het afgelopen jaar
in mijn hart en huis,
het is zonneklaar.
Er komt weer ruimte voor nieuw geluk,
want na hem,na hem,
kan het niet meer stuk.
Ik hoop dat het lot hem niet te hard zal slaan
want ik heb een plekje voor hem,
en daar komt niemand aan.
Juliet 1-10---2006
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, november 01, 2006 14:23 |
| Integer hoopvol met een onderliggend pijnlijk gevoel verwoord. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **juliet** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2006 | ||
| Thema's: | ||