Bijna onverdraagzaam
Ik sluit mijn ogen,
En heb het gevoel dat ik wegdraai
Die hoodpijn,
Die blijvende steken,
Die kramp.. Altijd maar weer,
Iedere keer komt het terug.
Ik zou het af en toe niet meer willen voelen,
En wegdraaien,
Even weg, even niets meer
Even verdwijnen
-Rust-
Zo intens, zo diep voelbaar
Zo'n pijn,
Dat ik er bijna misselijk van word
-Maar niets aan te doen-
Reacties op dit gedicht
| Meisje met het hart*: | Woensdag, november 01, 2006 13:18 |
| (W) Het gaat wel weer over.. óoit.. beavj* hvJ* jbma xx |
|
