Epilepsie-aanval
De hersenschokjes
zorgend voor de overbelasting
het bewustzijn daalt
en je valt neer.
Nu krijg je schokjes
komt als een verassing
en als iets je dan terug haalt
ben je verward zeker de eerste keer.
Even in een demensie
die niemand kan zien
daar krijgen hallucinaties de overhand
en lijkt het op een deja-vu.
Bewustzijn draaide op zo'n lage frequentie
dat je er niets meer van weet bovendien
Langzaam kom je weer tot je volle verstand
maar je bent niet de oude, want jij blijft maar moe.
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Vrijdag, april 28, 2017 03:00 |
| Gisteren voor de zoveelste keer een aanval en met handen stuk geslagen, wanneer houdt het op, bedankt lotgenoot ik ben het nu aan het lezen het is nacht en ik heb overal pijn | |
| Luka: | Maandag, mei 20, 2002 13:35 |
| Hey vlindertje, moedige meid, heb ik al begrepen, heb je nu die uitslag al? Ik zou graag weten hoe het nu met je is ... Kiss, Luka |
|
| sleepless: | Donderdag, januari 10, 2002 00:57 |
| Ken ook iemand in m'n naaste omgeving met epilepsie. Zeker de 1e keer was het schrikken. Maar ja, niets aan te doen hé... Groeten. |
|
| Hans Winter: | Woensdag, januari 09, 2002 01:08 |
| Vincent van Gogh bijvoorbeeld had epilepsie. Het is dan de vraag of zijn heel intens waarnemen en weergeven van kleuren iets te maken hadden met die andere dimensie. |
|
| vangheluwe linda: | Dinsdag, januari 08, 2002 16:04 |
| nu weet ik ook hoe een vriendin van me zich voelt. mooi verwoord. liefs linda |
|
| 11je: | Dinsdag, januari 08, 2002 14:46 |
| heel duidelijk neer gezet vlindertje liefs 11je |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||