kristallen regendruppels
Gelukkig, ja, natuurlijk. Want zolang de
zon op de bladeren schijnt, die - nog nat van de regen - aan de boom
hangen, kan het toch niet anders zijn. Zachtjes waait de wind en
glinsterend als kristallen, vallen de druppels.
En woorden, die zeggen weer veel te veel. Verstoren
het prachtige moment van vrije val.
- maar natuurlijk mag de muziek aan, schat, ik stond toch niet
naar het geluid van puurheid te luisteren. -
een laatste blik op gouden takken en
het moment is weer voorbij
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, november 02, 2006 17:13 |
| prachtig om te lezen dit , zelfs je verstoordheid kwam er goed voelbaar in over. liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ike | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2006 | ||
| Thema's: | ||