afgesloten wereld
op gesloten
zo is hoe ik me voel
het is alsof ik vast gelegd ben
vast gelegd aan stalen ketens
die mijn lichaam en ziel gevangen hebben
gevangen in mijn eigen angst
in mijn eigen pijn en verdriet
er is niemand die dat ziet
of ooit te zien zou kunnen krijgen
mijn muren ze blijven stijgen
wand ik heb me opgesloten
en af gesloten van deze wereld
deze wereld vol haat en pijn
een wereld
die voor somige een sprookje zal zijn
maar voor mij zou het altijd
een nacht merrie blijven
de tranen die in mijn ogen drijven
zich verstopt achter mijn oog lid
nu droom ik weer weg
en wens ik voor even
in een sprookje te kunnen leven
zo is hoe ik me voel
het is alsof ik vast gelegd ben
vast gelegd aan stalen ketens
die mijn lichaam en ziel gevangen hebben
gevangen in mijn eigen angst
in mijn eigen pijn en verdriet
er is niemand die dat ziet
of ooit te zien zou kunnen krijgen
mijn muren ze blijven stijgen
wand ik heb me opgesloten
en af gesloten van deze wereld
deze wereld vol haat en pijn
een wereld
die voor somige een sprookje zal zijn
maar voor mij zou het altijd
een nacht merrie blijven
de tranen die in mijn ogen drijven
zich verstopt achter mijn oog lid
nu droom ik weer weg
en wens ik voor even
in een sprookje te kunnen leven
Reacties op dit gedicht
| *papillon*: | Donderdag, november 09, 2006 18:58 |
| hey lieverd! mooi verwoord. niet opgeven hoor. hhvvj! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: black devil | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2006 | ||
| Thema's: | ||