tranen in haar ogen
ze hebben haar nooit gemogen
niemand om haar te aaien
haat oogsten om pijn te zaaien
enkel pijn en verdriet
een troostende schouder is er niet
alleen in de donkerste nacht
de kille dood heeft haar in zijn onmetelijke macht
de hemel kleurt somber en zwart
het leven werd voor haar te hard
alles was slecht, niets goed,
afscheid gekerfd in bloed.
en toen was het einde in zicht
voor haar kwam nu het licht
het leven vloeide langzaam uit haar weg
het levensgordijn schoof voor altijd dicht