Het kwam tot 33 harte wendes
en een vermaning tot ze zijn leven weer in zweefde
de fee van het liefde accident
waar geen sterveling de wet van kent

ontstroomd onder een sterredeken
weerklonken haar ivoren weeen
tot na de sprookjes eindes regen
hij zijn vleugels van haar af spreide
daar zij tot God weende

in onruste gekomen door zijn laatste gebed
legde hij zich onder een wit vredeslaken
en zag toe hoe een verlopen witgeverfde heks
verdwaasd met haar Jammerachtige Prins
in de sluiers van zijn toegesloten venster langrekte
en zo verdweeen ...

... hij al wakende en
hoorde hoe vredig en lief een klokke bel weerklonk
als door de engelen geluid
in alle vreugde en blijheid
op de deur van verleden
tijd ..

... en zijn lang gekoesterde
hartedroom dan eindelijk vleugeltjes kreeg
en int hemels licht werd bevrijd