Bizar…

Ken ik mijzelf niet meer?
veroorzaakt door het grijze weer,
lijk ik weer af te dwalen,
naar diepe dieptepunten,
onmenselijk diepe dalen..

Depressie? Het zit er tegen aan,
boos, prikkelbaar, onrustig,
ze denken: Het ligt aan het werk.
Ik laat ze in de waan…

Mijn energie lijkt zich weg te vreten,
moe is de grijze massa,
omdat ik mij niet kan uiten,
ik wil schreeuwen, gillen,
zeggen waar het op staat,
mij volledig gaan te buiten,
ik zou het kunnen doen…
Ze weten toch niet waar het over gaat…

Het is November, de dagen worden duister,
mijn prettige warme stem, is nog slechts gefluister,
de bladeren ze vallen weer van de takken,
donker zijn de grijze luchten,
de moed begint ietwat te zakken,
de herfst komt, de zomer is voorbij..
Ik weet: Ik wil wel graag, maar helaas,
kan niet in de zomerzon vluchten…

Vandaag, bemerkte ik het gedeprimeerde, depressieve, melancholieke
wat me al jaren overkomt als de bomen hun bladeren verliezen…
Het is er weer, het onbestemde, onrustige gevoel
van de naderende herfst…

Gelukkig, weet ik dat het over gaat…
Maar bizar blijft het!!!

John