Alleen
Alleen
los van moeders lijn
volg ik mijn eenzame kronkelige pad
door diepe dalen
afglijdend in somberheid
onverschillig en onbewust
van hoe mooi het had kunnen zijn
los van moeders lijn
volg ik mijn eenzame kronkelige pad
door diepe dalen
afglijdend in somberheid
onverschillig en onbewust
van hoe mooi het had kunnen zijn
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, november 03, 2006 20:18 |
| Warme moederarmen sla ik om je heen....dikke kus! Liefsliefs, switi lobi |
|
| japonica: | Vrijdag, november 03, 2006 20:04 |
| Senryu''s heel vroeger verloor een baby zijn navelstreng sprong in het diepe je ademt en leeft van op eigen benen staan het tastbaar bewijs Liefs Japonica |
|
| Jusst.: | Vrijdag, november 03, 2006 19:46 |
| ... | |
Over dit gedicht
| Auteur: errel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2006 | ||
| Thema's: | ||