mijn zijn
Soms is mijn gevoel voor jou er niet meer
verdwijnt door het geschreeuw
en dan weet ik niets meer
door vermoeidheid geraakt
word ik overvraagt
ben dan lichtgeraakt
ik herinner me mijn jeugdjaren
en voel dat ikzelf verdwijn
en een schim ben van mijn eigen geliefd zijn...
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Vrijdag, november 03, 2006 22:25 |
| Droevig mooi, liefs Fata. | |
| vivika: | Vrijdag, november 03, 2006 22:23 |
| droef! maar wel prachtig verwoord knuffel |
|
| going with de wind: | Vrijdag, november 03, 2006 21:40 |
| heel mooi ,zo gevoelig verwoord lieve |
|
| cosmicdoom: | Vrijdag, november 03, 2006 21:28 |
| mooi gevoelig verwoord,groetjes Jurgen | |
Over dit gedicht
| Auteur: moonwoman | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2006 | ||
| Thema's: | ||