Mijn kleuren
Puur rood,
Wat het kleur van de liefde zou moeten zijn,
Is het kleur van woede geworden
-Vloeiend over het lichaam heen-
Bang voor mezelf, voor wie ik ben
En ik weet het niet...
Mijn ogen schreeuwen tranen,
Zwarte tranen van verdriet
Zo diep, vol pijn, vol haat
Omdat men mij iedere keer
-Verlaat-
Groen
Het kleur van de jaloezie,
Om mensen die zijn waar ik wilde zijn
Mijn verlangen
Het wit,
Zo licht, zo zacht
Iets die je verlicht,
En die je laat zweven
-Mijn droom-
Reacties op dit gedicht
| Rode Roos: | Maandag, november 06, 2006 07:20 |
| dit is zo mooi geschreven meis. apart, maar echt heel erg mooi. je komt er wel :) Liefs, xx Hvj |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Zondag, november 05, 2006 22:30 |
| ja meissie de thema s zeggen jammer genoeg genoeg maar ik had er eigenlij niet zo opgelet sorry meid en ik hoop echt dat je eens uit dat ellendige gevoel zal komen echt waar dikke knuffel lieverd liefs nathie |
|
| Meisje met het hart*: | Zaterdag, november 04, 2006 17:15 |
| Apart.. en zo droef. HVJ zó veel |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, november 04, 2006 16:06 |
| Graag gelezen hoor dit, apart met al die kleuren. liefs Cobie al is het onderwerp dan wel droef....... |
|
| Will Hanssen: | Zaterdag, november 04, 2006 14:38 |
| Heel mooi dit kleurrijke gedicht en: Hoe zwart de nacht ook is, het wordt altijd weer licht. Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2006 | ||
| Thema's: | ||