levensverhaal
wat in geheugen gegrift staat, je verleden,
is soms niet meer te lezen als een geheimtaal;
vol hapering en blanco's je levensverhaal,
door een vreemde geschreven, lang geleden.
Soms krijg je ineens als uit de hemel een teken
de zon die plots door duistere dagen breekt,
een vergeten landschap in verblindend licht steekt,
iets wat lang dood was begint luid te spreken.
Herinnering hier en daar, slechts in momenten,
en lukt het je om moeizaam met rode draad
de snippers met losse knoop in haast te binden;
meestal ben je zoet met brokken en fragmenten,
schaarse lantarens in een duistere straat,
waarin je dolend je weg hoopt te vinden.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, november 05, 2006 19:06 |
| Prachtig dit. Toppie! Liefs en fijne verderzettig, sunset |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, november 05, 2006 13:29 |
| die hemelse tekens daar moet je niet aan voorbij gaan prachtig delend weer liefs Ria |
|
| hiljaa: | Zondag, november 05, 2006 09:55 |
| dolend je weg vinden! prachtig verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Mandje: | Zondag, november 05, 2006 09:24 |
| echt prachtig, Conan, en zo herkenbaar! liefs, Marianne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2006 | ||
| Thema's: | ||