Sheena: | Woensdag, januari 09, 2002 22:04 |
Ieksss durf ik nog wel wat te zeggen als God gesproken heeft ..... volgens diezelfde God ben ik een giechelende puber (meisje) met gierende hormoontjes ... ik denk dat God gewoon niet meer is wat hij dacht dat hij altijd was ... Tis bij de olifanten af Martin, grijnssssss Sheen |
|
Martin B: | Woensdag, januari 09, 2002 18:15 |
ach jee,God heeft weer gesproken....maar begrijpt 't gedicht niet... "Als dit al een wiet-gedicht is, dan moet je dat hier niet zeggen. Laat de eerste 2 regels gewoon weg, joh." Mag ik even kuchen? *kuch,kuch* Ik ben met je eens wat betreft 'toch' Maar voor de rest sla je de plank helemaal mis... Vriendelijke groet, Martin Niet boos worden :) |
|
Martin B: | Woensdag, januari 09, 2002 18:14 |
ach jee,God heeft weer gesproken....maar begrijpt 't gedicht niet... "Als dit al een wiet-gedicht is, dan moet je dat hier niet zeggen. Laat de eerste 2 regels gewoon weg, joh." Mag ik even kuchen? *kuch,kuch* Ik ben met je eens wat betreft 'toch' Maar voor de rest sla je de plank helemaal mis... Vriendelijke groet, Martin |
|
Albrecht Paul: | Woensdag, januari 09, 2002 14:31 |
Als dit al een wiet-gedicht is, dan moet je dat hier niet zeggen. Laat de eerste 2 regels gewoon weg, joh. Einde couplet 1 doorknippen: Het mondt zich uit, jawel troebel water In couplet 2 sta je teveel op de 'toch'. Als je aan je laatste woordje houdt, zet het dan op een nieuwe regel, dan hangt de lezer wat langer over 'onthouden'. Dus: geen witte zakdoekjes olifanten onthouden toch? (dat vraagtekentje maakt het wat lichter) Het gedicht is verder zo |
|
Auteur: Martin B | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 januari 2002 | ||
Thema's: |