agneta kasten.
Zo droeg de tijd haar
stilte, immer kil
versteend zo leek het
eens was er
lief klein meisje
een “vaderhart”
die jou in’t geniep
misbruikte,
je lichaam schond
wees stil…
zwijg of anders…
zo kreeg hij jou eronder
zelfs nu na jaren
immer nog lijd jij
valt steeds terug ‘op zwart’
toch is er beetje bij beetje ‘groei’
stapje voor stapje
durf je steeds meer
warmte ervaren
te zijn die je bent
al voelt alles broos en teer
ik bewonder jou de kracht
te durven leven
te zijn die je bent
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Dinsdag, maart 11, 2008 14:23 |
| Met tranen in mijn ogen gelezen .ook wil ik je bedanken voor de reacties op mijn gedichten ik vind ze waardevol en troostend liefs sonja | |
| remie: | Donderdag, november 09, 2006 17:43 |
| les moet lees zijn | |
| remie: | Donderdag, november 09, 2006 17:43 |
| krijg er rillingen van, ik les het boek van sabine die door dutroux vastgehouden is....liefs remie | |
| Roland Hainje: | Dinsdag, november 07, 2006 19:41 |
| invoelend geschreven, ari! blij dat het beter gaat, met betrokkene;)zo`n trauma is zwaar. groetjes, Ro |
|
| Bert Vos: | Maandag, november 06, 2006 12:43 |
| Geweldig dat je het online zet. Alleen had agneta benjamina moeten zijn ;-) Maar ik weet over wie het gaat. liefs Bert |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, november 05, 2006 16:09 |
| prachtig meevoelend gedicht Gr. Annemieke |
|
| - Suus -: | Zondag, november 05, 2006 15:36 |
| Wat ben je toch een lieverd! | |
| switi lobi: | Zondag, november 05, 2006 14:34 |
| Woordeloos... Een hele dikke knuffel voor jou! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2006 | ||
| Thema's: | ||