Kwaad
Ik doe het inderdaad, want ik ben zo kwaad
Kwaad op mijn eigen ik, zo kwaad dat ik er bijna in stik
Ik hap naar adem, val zowat neer
Ik kan niet meer leven, het doet zo’n zeer.
Ik denk aan die jaren, jaren vol geniet
Jaren die nog moeten komen, maar ik zie ze niet
Het is donker, en zwart op mijn pad
Ik wil door die deur, maar ik ben het leven zat
Kwil een stapje verder, verder naar geluk
Maar ik kan niet meer, mijn hart is stuk
Dingen gaan zoals ze gaan
Maar die dingen kan ik gewoon níét meer aan
Zal ik het vinden? Dat stukje geluk?
Zal ik het vinden? Ik ben zo druk
Druk met ‘wat vinden andere van mij?’
Mijn hart is koud, het lijkt wel van klei