Een zachte dag in januari
Een zachte dag in januari
Ik loop in het park
tussen een vijver en een sloot
de sloot heeft stromend water
de vijver een laag ijs
ik zie de eenden en de koeten
zoetjes dobberen en spetterend
zich vermaken - leven
doen ze moeiteloos
ik zie de twijgen aan de
bomen staand in vochtig gras
zachte twijgen zonder bladeren
de wind murmelt en is zacht
ik voel het kleine kind in mij
dat hele kleintje
net zo zacht als wat
mijn ogen zien is dat hart
ik voel een diep verborgen kloppen
en de tranen stromen uit mijn ogen
als ik denk aan wat ze onlangs zei
zoveel mogelijke tederheid
en het waait allemaal voorbij
~~
Reacties op dit gedicht
| kamerplant: | Maandag, januari 19, 2004 19:28 |
| Ik vind dit een erg mooi gedicht, ik las hem met ontzettend veel herkenning. liefs, kamerplant |
|
| Katja Bruning: | Vrijdag, januari 11, 2002 11:56 |
| Deze vind ik heel erg mooi, François! Heel natuurlijk en ontroerend. Alles is even mooi, het leest ook prima, het is helemaal na te voelen als het ware (al kan natuurlijk niemand helemaal voelen wat jij voelt). Alleen de regels 'net zo zacht als wat mijn ogen zien is dat hart' die lopen niet lekker. 'mijn hart wordt net zo zacht als wat ik met mijn ogen zie' ? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frank EastWest | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||