Ik wil mezelf weer zijn.

Hoe ik nu ben, het voelt totaal niet fijn.

Voel me afgewezen & verwaarloosd.

En niemand die mij troost.

Ook zou dat niet kunnen,

Want mijn verdriet & pijn wil ik niemand gunnen.

Niemand die weet wat het allemaal met me doet,

Ach, ik doe net of mijn neus bloed.

Ik zie er vrolijk & blij uit,

Maar niemand weet, dat ik me er voor afsluit.

De pijn van de afgelopen paar weken,

Dat heeft mijn hart bezweken.

Ik voel me afgewezen & genegeerd,

En voel me door sommige mensen niet meer gewaardeerd.

Door mijzelf ben ik verdwaald,

Het idee, dat mijn leven faalt.

Ik vindt een jongen leuk,

Altijd dikke lol met hem, lig helemaal in een deuk.

Hij heeft soms van die pret oogjes,

Dat is een absoluut succes.

Ik krijg hem niet uit mijn hoofd,

Hij heeft iets in mij geraakt, wat me helemaal verdoofd.

Hij is soms zo bezorgt,

En dat terwijl hij mijn buik vlinders bezorgt.

Het masker dat ik opzet,

Dat is mijn bescherm net.

Het beschermd me, als het minder gaat,

Zodat ik toch, weg kan gaan, terwijl er een glimlach op mijn gezicht staat.

Het masker is een deel van mijn leven,

Dat mij de lichamelijke & geestelijke kracht kan geven.

Om mezelf te vinden,

En langzaam dat masker kan verslinden.

Het pad weer terug te volgen,

En mijn leven weer kan vervolgen.

Het heeft pijn gedaan,

Maar ik weet dat ik verder moet gaan.