(PS) ik-vergeet-je-welletje

Ooit als het moet, pas dan.

Dan zal ik niet langer denken

aan de bloemen die je telkens

zo mooi kon benoemen.

Een “lach-met-mijtje”

Omdat we vaak rolden op de grond.

Ik herken de vormen van je lichaam

nog steeds in het parket.

Een “hou-me-vastje”

Omdat de geur van acacia's

in onze haren bleef plakken.

Was het de vriendschap, die ons

niet verlaten mocht?

Nu geuren enkel de “stil-verdrietjes”

Onderaan in een sterk gesloten kast

Samen met de meest akelige van allen

omdat ik dan loslaten moet.

De “ik-vergeet-je-welletje”

(ooit...)

Geschreven door

*zwarte schaduw*

Reacties op dit gedicht

zwarte schaduw vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Innerchild:	Maandag, november 06, 2006 23:18
Gelezen en gejureerd ... spannend !!! Liefs, Inner

Dreamlover:	Maandag, november 06, 2006 23:00
Erg mooi gedaan dit. Doet me veel. Liefs Dreamlover

Auteur: *zwarte schaduw*
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 06 november 2006
Thema's: [Vriendschap] [Vroeger/Herinneri] [Eenzaamheid]