Wind die met wild geraas en zacht gefluister
zonder tussenposen de vuurtoren kust
laat haar geen minuut met rust
haar lichten lichtten op in het duister
Vloed verdrinkt het land
door eb terugverkregen
verbinden aangelegde snelwegen
en een reep Zeeuwse klei ons met Nederland
Tradities en klederdracht vervagen tussen toeristen
die tradities en dracht toejuichen
en gerechten willen proeven van hen die visten
Leven met de zee, de kalme en de ruige
die onze aanspraak op haar land betwistte
vervult mij met liefde en doet mij nederig buigen
©Isaiah