Hopen!
Aan alles komt een eind, liefde-haat-wraak en pijn
Maar wanneer zal het zo zijn want tijd gaat zo snel voorbij
Daarom maak ik me geen zorgen om verborgen tranen
Ik heb veel verloren dus zal de pijn dragen
Hoeveel kan ik nog verdragen minuten worden uren
uren worden dagen en dagen worden jaren
Ik heb zoveel vragen maar krijg geen antwoord
Ik ben geboren om dood te gaan dus laat ik me eigen horen
En laat me niet verstoren door wat mensen me verwijten
Ik kom zeker naar voren ik blijf zeker wel strijden
Zie de feiten onder ogen, blijf geloven in me dromen, blijf
me leven doorstromen, probeer obstakels te voorkomen
Probeer ergens te komen maar de weg loopt dood, pijn
in mijn hoofd van het denken en stressen maar blijf hopen
Ik blijf vechten voor vrede en voor me rechten, blijf me
stappen zetten ga verder en schrijf me dingen!....
Reacties op dit gedicht
| rovago: | Woensdag, januari 03, 2007 12:47 |
| Hallo freakje, Ik ben hier terug om van je mooie gedichten te genieten. En ik wens je een prachtig 2007 Liefs. Rovago |
|
| rovago: | Zaterdag, december 23, 2006 09:28 |
| Mijn beste wensen. Den bompa |
|
| rovago: | Zondag, november 12, 2006 06:55 |
| Blijven doorgaan. Groetjes. Rovago |
|
