eenzaampjes..
de eenzaamheid vreet aan me
al is dat niet te zien
steeds weer aleen in de klas
maar ooit gaat het over
misschien..
ik mis de mensen
om me heen
al het gekl**t
tijdens de lessen
maar de eenzaamheid
snijdt in me
als scherpe messen
van de buiten kant niet te zien
van binnen ga je eraan kapot
al die stomme eenzaamheid
rot nou alsjeblieft op!
het is onzin dat ik dit voel
maar ik mis het allemaal
al dat wat ik nooit besefte
het was er gewoon, vanzelfsprekend
maar nu het er niet is
weet ik pas wat ik nu mis..
al is dat niet te zien
steeds weer aleen in de klas
maar ooit gaat het over
misschien..
ik mis de mensen
om me heen
al het gekl**t
tijdens de lessen
maar de eenzaamheid
snijdt in me
als scherpe messen
van de buiten kant niet te zien
van binnen ga je eraan kapot
al die stomme eenzaamheid
rot nou alsjeblieft op!
het is onzin dat ik dit voel
maar ik mis het allemaal
al dat wat ik nooit besefte
het was er gewoon, vanzelfsprekend
maar nu het er niet is
weet ik pas wat ik nu mis..
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ScMa {16} | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2006 | ||
| Thema's: | ||