Mensen vinden het overdreven..
als ik vertel over mijn leven..
Over mijn verleden..
En dat ik bang ben voor het heden..
Daarom lijkt het me vaak beter om te zwijgen..
zo dat alles veilig bij me zelf kan blijven..
Ik weet dat er mensen zijn die me raar aan kijken..
En ik weet ook dat er mensen zijn die door mij aan de pijn bezwijken..
Ze maken zich zorgen en het doet me verdriet..
Maar ik kan het ze niet uitleggen dus begrijpen zullen ze me niet...

Hoe vaak ik het ook probeer en hoe vaak ik ook wil..
Me ogen kijken je aan me mond smakt naar woorden maar het blijft stil..
Ze vertellen me allemaal dat het wel goed komt een keer..
Maar of ze gelijk hebben ik weet het niet meer..
Ik hou in me achterhoofd dat ik binnekort een grote ontsnapping zal maken..
Zodat ik weer me zelf kan worden en niet meer in deze periode zal raken..
Is het waar..? hebben jullie gelijk..? heb ik dan hulp nodig..?
Want misschien kom ik er zelf wel uit en is de hulp overbodig..?

Jullie vinden me gesloten en misschien een beetje gek..
Maar de pijn diep van binnen ik weet niet of ik dat allemaal nog wel trek..
Ik trek me terug in het donker en ben dan graag alleen..
Want ik zal eerlijk zijn dan ben ik gewoon even bang voor de mensen om me heen..
Zelfs de mensen waar ik van hou zijn de mensen die ik dan haat..
En dan weet ik niet of het dan nog wel met me gaat..
Ik zie de muren dan op me afkomen en kan alleen maar huilen..
En wil ik jullie tegelijkertijd voor het kwaad en duisternis verschuilen..

Ik wil jullie zo graag de echte ik laten zien..
Want vertel me wat ik fout heb gedaan waardoor ik dit verdien..
Ik wil zo graag dat de zon weer gaat schijnen..
En de haat en pijn uit me zal verdwijnen..
Heb je ooit zoveel van mensen gehouden dat het je aan het huilen maakt..
De pijn en de angst die je dan diep van binnen raakt..
Jullie moeten niet denken dat ik er niks voor doe want ik ben heus wel opzoek naar het licht..
Maar ik hoop dat er iemand is die me kan helpen want het is zo zwaar het gewicht..

Het maakt me bang die dingen die uit het niets komen....
Het verleden dat maar door blijft flitsen in me dromen..
Ik ben zo bang dat het verleden me achterna blijft kruipen..
Dat er nog meer dingen gaan gebeuren waar ik in zou gaan verzuipen..
Het is alsof de grond onder me voeten vandaan zakt..
Of iemand het leven van me afpakt..!
Of ik niet meer gelukkig mag zijn..
En dat ik moet lijden aan het verdriet en pijn..
Vertel me als god echt van me houd hoe kan hij me dit dan aan doen..?
Waarom haalt die het meisje uit me met het goede gevoel voor humor en fatsoen..?

Jullie hebben misschien gelijk en kom ik er zelf niet meer..
Breekt mijn hart steeds weer en doet het me telkens weer z'n zeer..
Zou ik uiteindelijk toch door de grond heen zakken..
Omdat iemand het leven van me af wilt pakken..
Ik moet moedig zijn zodat ik er weer boven op zou komen..
Maar hoeveel ik ook probeer het gaat vanzelf en kan ik er niet meer in geloven..
Hoe erg ik jullie ook afkat en beledigd en pijn doe het spijt me echt daarvoor..
Ik wil dit ook niet ik ga hier ook echt aan onder door..
Ik neem jullie in bescherming en toch heb ik kans om jullie te verliezen..
Waarom zet god mij voor deze keuze waarom laat die mij kiezen...?

Jullie vragen waar is die lieve vrolijke meid..?
Hoe moet ik dat weten? ik ben mezelf kwijt..!!
Ik kan amper op me benen staan..
Ik laat mezelf gewoon gaan..
Ik kan het niet meer.. ik kan er niet meer tegen...
Ik wil niet meer die tranen van me wangen afvegen..
Ik wil gewoon net zoals altijd weer vrij van mezelf zijn..
Niet meer leven met deze onweerstaanbare pijn..
Ik blijf zoeken naar die spontane meid..
Maar neem het me niet kwalijk want ik ben mezelf kwijt