Het kaarsvet smelt en stolt weer en naast jou,voel ik me net zo – in warmte samen, maar ook sterk.Met twee lichamen aan zij en liefde die nog dichter is,watervast voor tijden pijn. Wij blijven hier en zullen zijn-want je armen horen om mij heen. Rakend strelen over zachte huid, dit houden van zit diep;dieper dan het hart kloppen kan. Een leven is niet genoegom je mijn lippen te kunnen geven. Maar nu delen we en dat doen we nog wel even. Lief me, lieve, net als ik jou bemin. Laten we samen starten aande lijnen van ons begin. De eindstreep is nog niet in zicht.