Moeder troost altijd ...
Moeder troost altijd ….
Er liep eens een klein egeltje
Het was nog maar een vlegeltje
Wat doelloos in het rond te stappen
En af en toe een worm te happen.
Loop jij je te vervelen
Hoorde hij uit een stel kelen
Een beetje angstig keek hij rond
En zag koppen uit de grond.
Hij kende er niet een
Maar liep er toch wel heen
Wie weet wordt het nog leuk
En lig ik zo nog in een deuk.
Dichterbij gekomen zag hij pas
Wat het nu werkelijk was
Een monster zat te smachten
En ons egeltje op te wachten.
Gelukkig voor ons vlegeltje
Was hij een heel echt egeltje
Vol met stekels, niet te eten
En dát heeft het monster nu geweten.
Geschrokken van dat enge beest
Is ons egeltje snel weg gesjeesd
Snikkend en snotterend naar moeder thuis gegaan
En zij heeft hem getroost en tranen weggedaan.
© 08-11-2006
(dieren zijn net als mensen, of is het net andersom?)
Reacties op dit gedicht
| Jade Kei: | Zaterdag, november 11, 2006 16:31 |
| Dat is prettig om te lezen. Bedankt Windwhisper. Jade |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, november 11, 2006 15:11 |
| Ik vind jouw gedichten allemaal hartstikke goed graag gelezen hoor. |
|
| sunset: | Woensdag, november 08, 2006 17:05 |
| Maakt niet uit, zo of zo gaat de vergelijking meer dan op. Leest als een soort belerend tonend sprookje. Liefs, sunset |
|
| Berin: | Woensdag, november 08, 2006 00:17 |
| Ontzetend leuk gedicht, graag gelezen!! En wat mij betreft zijn mensen gewoon beesten en zijn dieren vaak beschaafder (ik ben niet voor niets een berin). Liefs, Berin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jade Kei | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2006 | ||
| Thema's: | ||