Klavertje vier
Ze zocht zich een ongeluk
in het weidse veld
naar een klavertje vier
Zoveel mooie bloempjes der
wel niet stonden
trapte ze in extase,
als een wild dier
haar hart en handen
brandend trof ze
dra daar een roos
die haar van vreugde
zowaar innig wenen liet
in het weidse veld
naar een klavertje vier
Zoveel mooie bloempjes der
wel niet stonden
trapte ze in extase,
als een wild dier
haar hart en handen
brandend trof ze
dra daar een roos
die haar van vreugde
zowaar innig wenen liet
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, november 08, 2006 16:15 |
| Tja, soms zie je niet wat je werkelijk bekoort, bekoren kan door een teveel verlangen. Toch? Mooi tonend neergezet. Liefs en fijne dag, sunset |
|
