Het verdriet laat me niet gaan
Mijn tranen stroomden zodra
de nacht ontwaakte en het
donker me kleurde met zwart
het viel tegen dat de dag me verliet
Mijn huid vertoonde kippenvel
door de kou die me plots omringde
ik zakte weg in droefheid die me wou
meeslepen in verdriet diep- diep zonk ik
Ze zal me nooit laten gaan
Mijn ogen verloren elk zicht op werkelijkheid
en waande me in intensheid van zilt water
wat in mijn gezicht schuurde en zijn weg
naar beneden vond, al was het niet zonder pijn
Het brandde maar zonder enige warmte
diep in mijn hart werd de leegte groter
en vulde het bestaan mijn leven met
pijnlijkheid van liefde wat net vonkte
Maar nooit echt ging branden…
Reacties op dit gedicht
| HL1: | Donderdag, november 09, 2006 18:38 |
| Bere goed, nja verdriet is s''avonds en s''nachts het zwaarst :s liefs X |
|
| scientist: | Woensdag, november 08, 2006 22:41 |
| Laat iemand blazen, niet te hard... en het vlammetje komt weer. X |
|
| sunset: | Woensdag, november 08, 2006 16:00 |
| Rakend, overbrengend dit. Liefs en knuf, susnet |
|
| the moon: | Woensdag, november 08, 2006 15:00 |
| mooi,en rakend | |
| vivika: | Woensdag, november 08, 2006 12:56 |
| wat mooi! knuff |
|
| Oorlam: | Woensdag, november 08, 2006 11:25 |
| ..aai | |
| kerima ellouise: | Woensdag, november 08, 2006 11:25 |
| onderhuidse nachten wegen zwaar in leegte... Mooi geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
| Mathilde: | Woensdag, november 08, 2006 10:21 |
later zul je sterk genoeg zijn om haar van je af te schudden! let maar op! liefs, mathilde |
|
| switi lobi: | Woensdag, november 08, 2006 10:00 |
| In de stilte van de nacht wordt je er het meest door overvallen... Sterkte meis... Dikke kus, liefsliefs...switi lobi Dikke kus |
|
| tears for you: | Woensdag, november 08, 2006 09:56 |
| nachten zijn heel zwaar voor verdriet ,heel herkenbaar tears |
|
| Amon: | Woensdag, november 08, 2006 09:53 |
| ik droomde van de apollo 13 en dat was een regelrechte nachtmerrie... | |
| Cora (ZIJ): | Woensdag, november 08, 2006 09:51 |
| De nachten zijn in tijden van verdriet het zwaarste... het komt allemaal goed, zolang je maar in jezelf blijft geloven, liefs en hug, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2006 | ||
| Thema's: | ||