slaap zacht droom zoet
Ik ben de stilte
onder aan de trap.
De hoop dat wie
weet ook is
en leeft met
wat we gelukkig noemen.
Ik troost mezelf
ik zoek mezelf
en voel haar.
De stilte voor
haar open deur.
Haar blik knelt me
en wijst me de weg,
huiswaarts. Langs heggen,
plassen en vage steppe.
Je bent mijn muze,
onberijkbaar afwezig.
Net zoals ik,
maar ik was echt weg,
verdwenen voor de Noorderzon
en stiekem toch hopen.
Ik was weg,
ben terug en gelukkig.
Zoals houden van
maar dan zonder moeten.
slaap zacht
droom zoet
^__^
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2006 | ||
| Thema's: | ||