de parles van pijn.
Tranen worden geboren in je ogen,
Bij mij in mijn hart,
Mijn tranen zijn zwart.
Nu stromen ze aan de rand van het ravijn,
alles laat ik nu toch los,
De parels van de pijn.
omdat jij niet bij mij wilt zijn.
ik hoopte dat je gister zou komen.
of iets van je lied horen.
maar die hoop is nu weg gegaan.
weggegaan samen met maan.
Er breekt weer een nieuwe dag aan.
mijn tranen die over mijn wangen stroomen.
die drogen pas op,
als jij weer bij mij zal komen.
dan komt er een lach,
dat is het moment waar ik op wacht.
ohh lieve schat
ik mis je.
wist je dit maar.
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Donderdag, november 09, 2006 13:46 |
| Zo droevig geschreven.... Geef je mijn vleugels waaronder je even warm mag schuilen;) |
|
| tears for you: | Donderdag, november 09, 2006 09:26 |
| wat triest ,zo droevig sterkte tears |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lavendelvlinder | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2006 | ||
| Thema's: | ||