Een gezicht heb je niet meer.
Een dikke laag met wisselende maskers.
Niemand weet waar je naar kijkt.
Ik kijk naar de diepzwarte maskers.
Zoveel tinten zwart...
Geen licht te bekennen.
Alleen en diepzwarte cirkel.
Je voelt je zo ellendig...
Maar,
Als je kunt, kijk om je heen.
Zij hebben het zoveel slechter.
Hun bord is gevuld met dromen.
Hun glas vol hoop.
Hun maskers zijn wit gekleurd.
Een helder licht, hoop
Toch hebben ze een gezicht.
Zo zwart als kolen, verdriet.
Dus,
Ik hoop dat je dit kunt zien.
En zoek een gezicht.
Je bent niet de enige met ellende.
Help de ander.
Ik geloof in jou!