donkere kamer
Ik ben in een donkere kamer,
het lichtje dat in de verte voor me scheen,
vindt ik niet meer terug.
Ik zit hier vast in deze donkere kamer...
kan niet verwoorden,
hoe ik me voel,
wat er met me gebeurd.
Het voelt niet goed aan,
tegen vechten heb ik al eerder gedaan,
maar zo te zien is deze donkere kamer terug.
Maar groter en sterker,
de moed voor te vechten en door te bijten,
ben ik verloren.
Ben moe,
laat me alleen,
laat me rusten
het lichtje dat in de verte voor me scheen,
vindt ik niet meer terug.
Ik zit hier vast in deze donkere kamer...
kan niet verwoorden,
hoe ik me voel,
wat er met me gebeurd.
Het voelt niet goed aan,
tegen vechten heb ik al eerder gedaan,
maar zo te zien is deze donkere kamer terug.
Maar groter en sterker,
de moed voor te vechten en door te bijten,
ben ik verloren.
Ben moe,
laat me alleen,
laat me rusten
Reacties op dit gedicht
| Sjoys: | Donderdag, november 09, 2006 17:26 |
| Hee,, Heel triest.. Maar je kunt het wel! Geen negatieve gedachtes meer! Gewoon doen! xxx |
|
| Windwhisper: | Donderdag, november 09, 2006 15:52 |
| in triest en somber, wel goed verwoordt. liefs en een knuffel Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bolliewollie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2006 | ||
| Thema's: | ||