Vriend
~*~
Hij keek in de pan van z'n leven
en het menu vloog hem naar de keel
Huilen kon hij alleen nog maar
diep van binnen zodat niemand 't zag of hoorde
Ik voelde zijn pijn,voelde mijn handen samensmelten
in een vuist vol stilte
Hoe kon ik hem helpen?
Hij voelde zich 'n kind
in een doodlopende nachtmerrie steeg
Ik liet hem kijken in de spiegel van zijn ziel
want spiegels prijzen schoonheid
Ook al zat hij in een spiraal
van wantrouwen en twijfel
vol pijn en onbegrip
Hij is 'n schip in een fles
en ik houd niet op
er briefjes in te stoppen
Nooit meer die warme handen op z'n lijf?
't water overwind de bergen
hij zal 't zien
En vindt hij toch nog
de deuren
van ooit of misschien...
~*~
*geschreven voor n vriend
overvallen door n dief in de nacht
AIDS*1999
Reacties op dit gedicht
| Huting: | Donderdag, januari 10, 2002 12:47 |
| Ook ik ben hier stil van... Heel erg mooi... Liefs, Doortje |
|
| paardekooper: | Donderdag, januari 10, 2002 11:19 |
| Heb hier geen woorden voor prachtig lieverd |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||